Τι είναι δορυφορικό internet

Η παροχή ευρυζωνικών υπηρεσιών με υψηλές ταχύτητες επιτυγχάνεται μέσω του δορυφορικού internet(internet over satellite).Το δορυφορικό internet απευθύνεται κυρίως σε επαγγελματίες,χρήστες οι οποίοι αποστέλουν ή λαμβάνουν μεγάλο όγκο δεδομένων μέσω του web και σε άτομα που βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές. Το δορυφορικό internet μπορεί να υποστηρίζει πλήθος εφαρμογών όπως τηλιατρική ,η τηλεκπαίδευση,Voip(τηλεφωνία μέσω διαδιτκύου),video broadcasting/multicasting over ip και αρκετές άλλες,ανεξαρτήτως περιοχής και καιρικών συνθηκών

Ειδικά στις επειχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε απομακρυσμένες περιοχές ή σε νησιωτικά διαμερίσματα,αποτελεί ιδιαίτερα συμφέρουσα λύση καθώς σε τέτοιες περιοχές ενδέχεται να μην υπάρχουν αντίστοιχες επίγειες υποδομές όπως το adsl που αποτελεί τον κύριο τρόπο ευρυζωνικής σύνδεσης

Τρόπος λειτουργίας του δορυφορικού internet

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το δορυφορικό internet μοιάζει αρκετά με την δορυφορική τηλεόραση στην λειτουργία του.Γενικά αυτή έχει ως εξής : Ένας δορυφόρος ο οποίος βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη γη στέλνει δεδομένα σε ένα δορυφορικό πιάτο που βρίσκεται στην έδρα του χρήστη.Έπειτα το δορυφορικό αυτό πιάτο στέλνει τα δεδομένα σε ειδικό modem που είναι συνδεδεμένο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του χρήστη

Πιο συγκεκριμένα όμως υπάρχουν 3 είδη δορυφορικών συνδέσεων.Αυτές είναι οι εξής:

1. Μονόδρομος πολλαπλής διαδρομής

2. Μονόδρομος με επίγεια επιστροφή

3. Δορυφορική πρόσβαση διπλής κατεύθυνσης

ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Η δορυφορική επικοινωνία χαρακτηρίζεται από:

· Ευρύς περιοχή της επιφάνειας της γης όπου καλύπτει

· Μεγάλες καθυστερήσεις μετάδοσης

· Broadcast μεταδόσεις

· Μεγάλα κανάλια Bandwidth

· Κόστος αναμετάδοσης και μεταφοράς δεδομένων, ανεξάρτητο από την Απόσταση.

Τα δορυφορικά δίκτυα μπορούν και πρέπει να εκπέμπουν σε πολλές διαφορετικές συχνότητες για up-link και down-link. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε ποιες είναι οι πιο γνωστές συχνότητες. Η ζώνη C ήταν αυτή που χρησιμοποιούνταν πιο πολύ στην πρώτη γενιά των δορυφορικών συστημάτων. Τα νέα συστήματα κινούνται σε υψηλότερες συχνότητες όπως η Ku και η Ka. Η εξασθένιση εξαιτίας των βροχών είναι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν αυτές οι δύο συχνότητες. Επιπλέον σε υψηλότερες συχνότητες , ο εξοπλισμός είναι ακόμα πολύ ακριβός κυρίως για Ka ζώνη.

ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΝΔΕΣΗΣ

· One - way με ενσύρματη (επίγεια) επιστροφή ( terrestrial return )

Η μονόδρομη (unicast) δορυφορική σύνδεση επιτρέπει μόνο downloading

(κατέβασμα αρχείων). Πρόκειται δηλαδή για ένα συνδυασμό επίγειας και

δορυφορικής σύνδεσης. Αρκεί ένας υπολογιστής, μια επίγεια σύνδεση στο Internet και μία κάρτα για λήψη σήματος DVB (Digital Video Broadcast), με το κατάλληλο λογισμικό για να λάβει τα δεδομένα και να τα δώσει ως IP πακέτα στο λειτουργικό σύστημα. Υπάρχουν βέβαια και ειδικά δορυφορικά modem, αλλά το κόστος τους είναι πολύ μεγαλύτερο από μια κάρτα DVB.

Η σύνδεση στο Διαδίκτυο επιτυγχάνεται μέσω κάποιου proxy ή socks server. Ο χρήστης ζητά μέσω της επίγειας σύνδεσής του κάποια δεδομένα, και ο server (εξυπηρετητής) τις δορυφορικής υπηρεσίας τοποθετεί αυτά τα πακέτα στο data stream (ροή δεδομένων) που εκπέμπεται από το δορυφόρο. Η εταιρία που παρέχει την υπηρεσία ενοικιάζει συνήθως ένα κύκλωμα σε ένα δορυφόρο. Στο δορυφόρο εκπέμπεται ένα μεγάλο stream, μέσα στο οποίο υπάρχουν τα δεδομένα όλων των χρηστών. Ο δορυφόρος επανεκπέμπει αυτό το stream προς τη Γη και αυτό λαμβάνεται από όλους τους χρήστες. Εναπόκειται στην ευχέρεια του υπολογιστή του χρήστη να φιλτράρει τα δεδομένα που απευθύνονται σε αυτόν και να τα χειριστεί κατάλληλα.

Οι ταχύτητες που επιτυγχάνονται στο μονόδρομο δορυφορικό Internet είναι της τάξεως του 1-2 Mbps. Συνήθως η ονομαστική ταχύτητα είναι 2Mbps, αλλά δεν επιτυγχάνεται πάντοτε, λόγω φόρτου στο επίγειο δίκτυο που διασυνδέει την εταιρία παροχής με το υπόλοιπο Διαδίκτυο. Ωστόσο, οι κάρτες DVB αναφέρουν στα τεχνικά τους χαρακτηριστικά τα 192Mbps ως μέγιστο ρυθμό διαμεταγωγής δεδομένων.

· One-way multicast

Υποκατηγορία της μονόδρομης είναι η multicast σύνδεση, η οποία συνήθως προσφέρεται ως επιπλέον δώρο στις συνδρομές. Η εταιρία που παρέχει τη σύνδεση στέλνει αρχεία και προγράμματα μέσω του δορυφόρου, τα οποία μπορούν να κατεβάσουν όλοι οι συνδρομητές της (ή ομάδες συνδρομητών της). Τα αρχεία αυτά μπορεί να τα επιλέγει η ίδια η εταιρία, ή μπορεί να τα ζητά ο κάθε χρήστης ξεχωριστά. Πλεονέκτημα της σύνδεσης αυτής για την εταιρία είναι ότι με ένα μόνο stream (κάτι σαν ένα τηλεοπτικό κανάλι μέσα σε ένα "μπουκέτο") εξυπηρετούνται όλοι οι χρήστες της, σε αντίθεση με την απλή μονόδρομη, όπου κάθε χρήστης καταλαμβάνει ένα μέρος της χωρητικότητας του αναμεταδότη. Για το λόγο αυτό, στις multicast εκπομπές οι ταχύτητες είναι συνήθως πολύ υψηλές. Ο εξοπλισμός που απαιτείται είναι ο ίδιος με τη μονόδρομη σύνδεση. Εντούτοις, σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι απαραίτητη η επίγεια σύνδεση (όταν βέβαια τα αρχεία τα επιλέγει ο ίδιος ο πάροχος).

· Two- way (Αμφίδρομη σύνδεση)

Εδώ ο απαιτούμενος εξοπλισμός είναι αρκετά διαφορετικός. Απαιτείται έναςυπολογιστής και ένα modem εξοπλισμένο με πομπό και δέκτη. Δεν απαιτείται proxy server, καθώς η σύνδεση σε επίπεδο δικτύου δεν διαφέρει σε τίποτα από μια οποιαδήποτε σύνδεση βασισμένη σε ppp (Point to Point Protocol, πρωτόκολλο με το οποίο μπορεί κανείς να συνδεθεί στο Internet μέσω τηλεφώνου), Ethernet(διαδεδομένος τρόπος σύνδεσης Η/Υ σε τοπικό δίκτυο) κλπ. Ο χρήστης αποστέλλει τα δεδομένα ενθυλακωμένα σε DVB MPEG-2 stream. Η εκπομπή γίνεται συνήθως στα 14,5GHz περίπου και η λήψη στα 11,5GHz, όπως δηλαδή και στο μονόδρομο Internet, μόνο που στη μονόδρομη σύνδεση εκπέμπει μόνο ένας κεντρικός server. Η ισχύς της εκπομπής είναι συνήθως γύρω στο 1 Watt. Κάποιος άλλος χρήστης, λοιπόν, μπορεί να λάβει αυτά τα δεδομένα και χρησιμοποιώντας τις ίδιες τεχνικές όπως παραπάνω να τα επεξεργαστεί. Η μέγιστη ταχύτητα που προσφέρεται σε αυτές τις υπηρεσίες εξαρτάται από τον παροχέα Διαδικτύου (ISP). Θεωρητικά μπορεί να είναι της τάξεως των εκατοντάδων Mbit. Παρ' όλα αυτά, για οικονομικούς κυρίως λόγους, αλλά καιεξαιτίας του προβλήματος διασύνδεσης της εταιρίας που παρέχει την υπηρεσία, οι συνδέσεις είναι συνήθως πολύ χαμηλής ταχύτητας για τα δορυφορικά δεδομένα. Ο ρυθμός διαμεταγωγής του uplink κυμαίνεται από 128Kbps έως και 1Mbps και για το downlink από 512Kbps έως 2Mbps. Η τεχνολογία αυτή είναι ιδανική για δημιουργία Intranet. Σε αυτή την περίπτωση, τα δεδομένα θα εκπέμπονται από τον αποστολέα προς το δορυφόρο, η δε λήψη τους θα γίνεται απευθείας από τον παραλήπτη. Μια τέτοια σύνδεση δεν θα επηρεάζεται καθόλου από ώρες αιχμής και από το πρόβλημα της σύνδεσης του συστήματος προς το Internet.